Diagnozę bulimii stawia się, gdy u danej osoby występują minimum 2 ataki objadania się w tygodniu, przez okres nie krótszy niż 3 miesiące. Atakom tym towarzyszy poczucie utraty kontroli oraz podejmowane wysiłki, by zapobiec przyrostowi masy ciała.
Chodzi o wymioty, intensywne ćwiczenia fizyczne, stosowanie środków przeczyszczających lub restrykcyjnej diety. Dodatkowo u osób chorujących na bulimię występuje silny lęk przed przytyciem i zaabsorbowanie kwestią wyglądu zewnętrznego.
Niezależnie od tego, czy w Twoim przypadku spełnione są powyższe kryteria czy nie, udaj się do lekarza psychiatry. U podłoża zaburzeń odżywiania często leżą trudności emocjonalne, a Ty jesteś po rozstaniu z partnerem.
Być może potrzebujesz wsparcia w konstruktywnym poradzeniu sobie z tą stratą. Jak najszybciej zacznij działać.
Inne rady:
Warto, żebyś wykonała podstawowe badania ogólne i upewniła się, że Twój stan zdrowia nie ucierpiał w wyniku prowokowanych wymiotów.
Pamiętaj też, że nieleczona bulimia może prowadzić do różnych problemów zdrowotnych. W leczeniu bulimii najlepsze wyniki przynosi terapia łączona: farmakoterapia oraz psychoterapia.
Porad udziela psycholog Ewa Michoń