Bądźcie z mężem spójni w Waszym przekazie i trzymajcie się razem. Szanujcie też granice, które wyznacza Wasz syn. Postępujcie wobec niego taktownie, nie wypytujcie o prywatne sprawy, np. o sympatię. Czekajcie, aż sam przyjdzie do Was porozmawiać, a wtedy uważnie go słuchajcie, nie oceniając.
Nigdy nie żartujcie z jego problemów i nie bagatelizujcie ich. Wiele zachowań buntowniczych jest wpisanych w koloryt dorastania, a ich występowanie nie musi oznaczać poważnych psychologicznych problemów. Wasz syn buntując się realizuje zadania rozwojowe: odseparowuje się od Was i ustanawia własną tożsamość.